Sedna söylencesi

Kanada’nın Igloolik bölgesi yerlilerine ait Sedna söylencesi!

Bir kız varmış, kocaya gitmek istemiyormuş. Sonunda babası ona çok kızmış ve bir köpekle evlenmesi gerektiğini söylemiş. Bir gece bir köpek gelmiş ve kızı kendine eş olarak alıp götürmüş.

Kız, hamile kalınca babası onu alıp küçük bir adaya bırakmış. Ancak köpek, kızı görmek ve kızın babasından aldığı ve hurca doldurduğu etleri ona götürmek için yüzmek zorundaymış. Kızın birkaç insan şeklinde, birkaç da köpek şeklinde çocukları olmuş. Bir gün kızına çok üzülen baba, hurcu taşla doldurup üzerine de etler yerleştirmiş. Köpek yüzüp adaya gitmek için suya atlayınca batmış ve boğulmuş. Bunun üzerine baba, eti alıp adaya götürmüş.

Çok sinirlenen kız, köpek şeklindeki yavrularına babasının kayığına saldırmalarını söylemiş. Ancak baba kaçmayı başarmış ve bir daha adaya gitmemeye karar vermiş. Böyle olunca, kız köpek şeklindeki çocuklarını bir kayığa koymuş ve onlar beyaz insanın babaları olmak üzere denize doğru sürüklenmişler. Kız, insan şeklindeki çocuklarını başka bir kayığa koymuş. Bu çocuklar da Chipewyan Yerlileri olmak üzere bir kara parçasına sürüklenmişler. Tüm bu olanlardan sonra kız, baba evine dönmüş ve yeniden anne babasıyla yaşamaya başlamış.

Bir gün kızın babası avlanmak için evden uzaklaşmışken, bir kano gelmiş, hoş, büyükçe bir adam kızdan dışarı çıkmasını ve onunla oradan uzaklaşmasını istemiş ve kız da öyle yapmış. Yolları, yüzen buz parçalarıyla kesilince, adam dışarı çıkmış ve güneş gözlüğünü çıkarmış. Bunun üzerine,  çirkin gözlü ve insan şeklindeki gülünç dev kutup fırtına kuşunu görünce kız gözyaşlarına boğulmuş. Kız ve dev kutup fırtına kuşu fok derisinden yapılı çadıra geçmişler, orada yaşamışlar ve bir çocukları olmuş.

Bu arada kızın yaşlı babası bir kayığa oturarak kızını aramaya çıkmış. Sonunda dev kutup fırtına kuşunun avda olduğu bir gün çadıra varmış. Adam kızını kayığa alarak oradan uzaklaşmış. Kuş şekline dönüşen dev kutup fırtına kuşu hızla havalanmış ve onların başucunda öyle bir pike yapmış ki kayık az kalsın alabora olup batacakmış. Baba, korku içinde, kızını kayıktan denize, kocasına atmış. Fakat kız küpeşteye sıkıca tutunmuş. Bunun üzerine baba kızının bir parmağını doğramış. Kesilen parmağın dilimleri denize düşünce ufak fok balıklarına dönüşmüş. Kız tekrar kayığın kıyısına tutunmuş, bunun üzerine babası onun diğer parmağını da doğramış ve kızın kesilen parmağı sakallı foka dönüşmüş. Kız bir kez daha kayığa tutunmak istemiş, ancak babası bir parmağını daha kesmiş. Ve bu kez kesilen parmak deniz ayısına dönüşmüş. Sonunda kayığa tutunamayan kız denize düşüp boğulunca bir ruha, deniz canavarına dönüşmüş. Kızın babası eve dönmüş fakat o pişmanlık ve vicdan azabıyla, bir derinin altında su kıyısına uzanmış, sonunda dalgalar onu alıp denize, kızının ve denizin dibinde evi olan bir köpeğin yanına götürmüş.

(İngilizceden Ç: h.h)