yapraksız kaldığım gündür
güneşin silindiği saat
sevgilim geri göndermiş gözümü
taşlara mermerlere düşer çinilerim
acı çekmesin diye sevgilim çabuk öldüm
değilse hep susacaktım
گفتم بکِش اسلحه تو پدر
بزن چشممو از جایی که می گِرید
پدر، صورت من مثل پیاده رو بارون خورده میمونه
از روی من بگذر، سرنوشتم سکوت دوئِللو
گفتم بکِش اسلحه تو پدر
ببخش
Kal!
Çek silahını dedim baba
vur gözlerimi aglayan yerlerinden.
Yüzüm ıslak bir kaldırım gibi baba
bas üzerimden geç, kaderim duello sesizliği
çek silahını dedim baba
affet.
Yazın bu sıcağında o soğuk ve karanlık günleri unutmamak için!
Daha 17 yaşındayken, faşist Alman işgaline karşı savaşmak için Haziran 1941’de kadın partizan kollarına katılan Zoya’nın yaşamının son günlerine ait dokümanı İngilizceden çevirisini vererek bir borcu eda etmek istiyorum. Ancak biliyorum sermayenin çıkardığı savaşlarda ölen milyonlarca insanın yanısıra kahramanlıklarıyla faşizmin bel kemiğini kırıp mahveden insanları da anmak bir insanlık borcudur. İkinci dünya savaşında, İspanya’dan Fransa’ya, Yunanistan’dan Çin’e, İtalya’dan Sovyetler’e kadar uzanan geniş topraklarda can veren bu kahramanların fedakarlıkları olmasaydı Alman Faşizminin daha nice yıllar, nice cinayetler işleyecekti. Zoya’nın öyküsü bir örnektir, halkın direnişine ve faşizmin barbarlığına ve tarihin halk zaferleriyle dolu olduğuna… O bir tanıktı ve sonsuza kadar tanık kalacak. İşte Zoya.
Zoya Kosmodemyanskaya
13 Eylül, 1923 – 29 Kasım, 1941
“Zoya, Almanların işgalindeki Rus köyü, Petrişevo’da bir ahırı ve birkaç evi ateşe verdi. Ancak, işbirlikçi bir Rus onu fark ederek patronlarına ispiyonladı. Patronlar işbirlikçiyi bir şişe votkayla mükâfatlandırdılar. Ardından Almanlar Zoya’yı başka bir evi ateşe vermek üzereyken yakaladılar. Onu, kumanda merkezi olarak kullandıkları askeri barakaya götürdüler. Ev sahibi mutfağa gitmek istediğini söyledi. Komutan bizzat kendisi Zoya’yı sorguladı, Rusça konuşarak.
Teknoloji, üretimde insana olan ihtiyacın düzeyini ve şiddetini ne düzeyde azaltır? Bunun bir sınırı var mı? Günümüz dünyasına egemen olan sermaye sisteminde insanın ürettiği teknoloji insanın yerini alır ve o insan çöpe atılır! Ancak yine de sormadan edemiyoruz:
Neden işçiler ve çalışan insanlar, emek vererek ürettikleri teknoloji ve bilgisayarların onların yerini almalarıyla daha az çalışıp aynı maaşı alarak daha insanca bir yaşam sürdürmek yerine işten atılıyor ya da sigortasız, güvencesiz, emekli hakkı olmayan, toplu sözleşme hakkı olmayan yani bir hiç olan “yarım gün çalışma” denen barbarlığa mahkum ediliyorlar?
Neden teknoloji insana hizmet etmiyor da insan teknolojiye hizmet ediyor?
Neden insanların ürettikleri ürünler, onları mutlu edeceğine daha da mutsuz ve kaybedilmiş yaşamlara neden oluyor?
Neden hükümetler ormanları koruma, nehirleri koruma, denizleri koruma, insanları zehirli atıklardan, gıdalara katılan zehirli katkı maddelerden ve bin bir sorundan koruma yerine o zehirli ürünleri tüketilmesini teşvik ediyor ve bu tüketim sonucunda oluşan bin bir hastalığı ve özellikle de kanser hastalığını bile bir ürün olarak pazarlama yolunu tutyor ve yine ilaçları bu insanların emeklerine el koyarak satmayı yeğliyor?
Neden park ve gezi ve dinlenme mekanları yerine, spor salonları, kültür merkezleri, tiyatro, sinema, opera, kütüphane, yüzme havuzu ve insanları daha mutlu edecek mekanlar yerine Alış Veriş Merkezleri yapıyorlar?
Neden AVM onlar için kutsaldır?
Neden vatandaş reklamlar ve bin bir hile, beyin yıkama ve teşvikle AVM’lere yönlendiriliyor?
Bütün bu indirim aldatmacaları, sevgililer günü, anneler günü, babalar günü, yılbaşı, yaz indirimi, kış indirimi, moda, outlet ve benzeri saçmalıkları tüketim çarkını çalıştırmaktan başka neye hizmet ediyor?
Neden bir kesim için tüketim kutsaldır ve “Tüketmeyin!” sözüne sanki onların kutsallarına saldırılmış gibi çok ama çok kızıyorlar?
Ve bu tüketim çarkı içinde devletlerin işlevi nedir, ne yapıyorlar?
Bu sorular neden beyinlerimizden silinmek isteniyor?
Bütün kolluk kuvvetleri, mahkemeleri, yasaları, bankaları, medyaları, teknolojileri ile devletler ne yapıyorlar? Kutsallık nerede saklıdır?
Bir düşünmek gerek! Sadece biraz! Derin bir soluk alıp düşünmek ve de bu filmi sonuna kadar çok dikkatlice izlemek gerek!
aha işte bak yine alt ediyor bu kıvrak aşk özlem saklıdır külünde zira hele göreceksin kaç bar suda yıkanır uykusu kaç zehirli buluttan geçer yağmuru öyle bereketli açar ki kızları göğsünü oğlanlar ölüme halay çeker gözlerini öyle ansızın açar ki bu şehir herkes paylaşmayı öğrenir bir anda aşkı ve acıyı
Halk ya kaybedeceğinden korkar ya da korktuğu için kaybeder! Kaybedeceği bir şeyi olmayan halk korkmaz! Halk ya kendi gücünü düşmanına devrettiğinde yenilir ya da yenildiğinde devreder! Kaybettiklerini geri alabilmesi için sahip olduklarının çalındığının ve kimin çaldığının bilincine varmalıdır. Her şeyinin çalındığının ve kimin çaldığının bilincine varmış olan, düşmanına devrettiği gücü devralmak için sonuna kadar savaşır.
sardunyalar.com 