Uyuyorum şimdi düşlerimi salarak gözlerimden
ve anlayarak senin dilini
yapraklarda

ve kar tanelerini oynatan rüzgârda
 
Çok düşündüm
meğerse her şey bir sıfırda toplanmıştı
ben sayıların peşinde koşarken orada
derin bir yokluk duruyordu gerçeklerin tümünü tutarak gagasında
yutarak bütün bükülmüş acıları
 
Ey ruhumu inciten yaşam selam olsun sana
selam olsun sana sessiz saksılar
ve sana ey uzaktan gelen soluk
 
Bütün çocuklar kollarında susar annelerinin bellemiştim
bütün çocuklar sebepsiz ağlar sanmıştım
bütün çocuklar bir bahar gibi açar pembe ve beyaz
gözlerini acımasız ninnilere
meğerse bir duvar beklermiş onları delik deşik
yorgun göz kapaklarımın altına sığınırken
 
Bir fırtına takmışız peşimize
günleri devirerek
öpmeye doyamadığımız bir masalı
elveda demeden uçurumun kollarında
uçurtmaları kime bırakmalı bu saatten sonra
tavşanlar ne kadar mutluymuşlar hepimiz adına
 
Söz vermiştim bir şiir yazacağım sana demiştim
kimsenin yazamadığını senin için yazacağım demiştim
hep aynı yanılgılı umuda kapılarak
oysa en güzel dize sendin gözlerimde
dudaklarımda
ve satırlarımın arasında
 
Şimdi uyumaya gidiyorum düşlerimi alarak yanıma
sesini bırakırsın diye son anda
ey kalbimin en masum sıcaklığı
en uzaktaki yakın çarpıntısı
en deli çığlığı…

H.H.
7 Şubat 2020