Şiir: Dan Davis
İngilizce orijinal versiyonundan çeviri: Haşim Hüsrevşahi
SES, ne kadar güzeldir, duyulmayacağımızda.
Yükselttiğimizde sesimizi, adaletsizliğimizi anlat, bizim sözcüklerimizi söyle.
Katliamlardan konuştuğumuzda, bize nasıl davranıldığı hakkında
Kolay lokma, kolayca mağlup edildiğimizde, gece ve gündüz nasıl öldürüldüğümüzde.
Yaşlılar, erkekler, kadınlar, çocuklar, bebekler, yeni doğanlar.
Kaçma şanları yok, yas tutma şanları yok.
Onların laneti olagelen derilerinin rengi için işkence edildiler.
Beyaz adamlarca ırzlarına geçildi, sonra işkenceler edildi ya da çok daha beter.
MİSAK, bir sözleşme, bir uzlaşı, bir anlaşma ya da bir pakt.
Bu hükümetle asla olmayacak, bilirim bunu.
“Aksi ispatlanıncaya kadar masumdur” sözü sadece onların renginde olanlar için geçerlidir.
Ama hep “suçludur” onlar gördüklerinde siyahi bir genci.
Bir konvansiyon, bir kontrat, bir güvence, bir pazarlık.
İddiasına varım biz başbakanın “üzgün olup af dilediğini” duymayacağız bir daha parlamentoda.
Ailelerinden ayırdıkları yaşlılarımızdan af dilediğini.
Anıları ve gözyaşlarını onlara ve bana getirdiği için üzgün olup af dilediğini.
HAKİKAT, yazılmamıştır, sen asla onu duymayacak ya da okumayacaksın.
Sadece beyaz adamın senin inanmanı istediğini duyacaksın, hakikatleri gizleyerek.
Bir yığın dillendirilememiş gerçekler, acılar ve üzünç içinde bir yığın masum.
Tümü acı dolu ölüme maruz kaldılar, acıyla öldüler, bizim yarınlarımız uğruna.
Onlar adına konuşmamıza ihtiyaçları var, o ıstırap dolu gün boyu neler oldu söylememize.
Onların SESi ol, MİSAK için savaş, GERÇEĞİ söyle bizim tarzımızda.
Myall Deresi gibi ya da Gwyer, Murray, Darling nehirleri.
Katliamların gerçekleştiği yerler, beyaz adamın acıyı sunduğu yerler.
Sayısız günahlar işlendi, sayısız hayatlar alındı çok erkenden.
Güneşin yakıcı sıcaklığında ya da ayın ışığı altında.
Ses, Misak, Gerçek, biz sözden eylemeğe geçmeliyiz. Üzüntümüzü atmalıyız üzerimizden, yaşamları doyuma dönüştürmeliyiz.
