Ay: Ocak 2012

Cinsiyetsiz Dil, Zamansız Anlatı ve İkinci Komünün Arifesi

~ Haşim Hüsrevşahi ~ 1 Yorum

(Bu makale Patika Dergisi Ekim-Kasım-Aralık 2011, Sayı 75’te yayımlandı)

 1-       “Die Grenzen meiner Sprache bedeuten die Grenzen meiner Welt.” (Wittgenstein, TLP 5.6), [Dilimin sınırları dünyamın sınırlarını gösterir. (bedeuten sözcüğünü ‘gösterir’ olarak çevirdim; ancak ‘demektir’ olarak da çevrilebilir: ‘dilimin sınırları dünyamın sınırları demektir.’ (Oruç Aruoba, dilimin sınırları, dünyanın sınırlarını imler,’ olarak çevirmiştir[1]) Göstergesel çeviri imgesel çeviriden daha uygun gibi geldi bana] “Dünya ile yaşam birdir.” (TLP 5.621), “Ben dünyamım.” (TLP 5.63) Okumaya devam et “Cinsiyetsiz Dil, Zamansız Anlatı ve İkinci Komünün Arifesi”

Dostum İlham’ın Hikâyesidir

~ Haşim Hüsrevşahi ~ Yorum bırakın

Ben uğursuzluğa inanmam. Nedeni şu ki babam, hep bilime inanmam gerektiğini çok iyi aşılamış bana. Babamın sözünden çıkamam gerçi; ama bir tıp öğrencisi olarak da ona hak vermiyor değilim. Söze neden bunları anlatarak başladım diyeceksiniz. Şu anda saat 13’ü 13 dakika geçiyor ve Şeker Bayramı’nın ikinci günü, Cuma günüdür! Hayır, ayın 13’ü değil. Kasım ayının dördüdür. Neyse konu bu değil. Yakın arkadaşlarım bilirler, hayatta en çok gönül verdiğim şey sanat ve özellikle edebiyattır. Kısa öykü yazarım. Onlarca öykü yazdım. Elime aldığım her dosyamda bir öyküm var. Yazar, saklarım. Yayınlatmam. En çok sevdiğim şeyi başkasıyla paylaşmak, ne bileyim bir çeşit teşhircilik gibi geliyor bana. Ama yine de yazıyorum. Şu anlatmakta olduklarımı da şayet bir gün bir öykü formatına sokarsam, yayınlatacağımı sanmıyorum. Olay şu: Bizim evin üst katında oturan bir aile var. Taşınalı dört yıl falan oluyor. Emekli öğretmen karı koca, bir de tek evlatları İlham. Benim yaşlarımda, boylu poslu, hoş simalı yağız bir delikanlı. Gözlerinin içi siyah elmas gibidir hep. Hani derler ya zekâ fışkırır, öyle bir şey. İlham’la tanıştığımda ben fakülteye yeni girmiştim. O, müthiş yetenekli bir ressam. Gelecekte önemli biri olacağından hiç kuşkum yok.

Okumaya devam et “Dostum İlham’ın Hikâyesidir”

geçiş

~ Haşim Hüsrevşahi ~ Yorum bırakın 
geçtim beklemekten          uzun hikayedir
gece bana gündüzleri uğramaz
gece    uykudayken       gelir          şşşşşşt deyince ağzı şarap tadındadır                hatıralarım karışır
o hep kızar     söylenir öper koklar ve hep kızar
çağırır beni         kollarının beşiğine yatırır                    
sallar bebek gibi            dudaklarının dualarını üfler yüzüme      ve hep kızar
dudakları ipek çiçeği cinsindendir              hünnap kasidesi                 okur       ben anlamam
ben anlamamı yitirmişim
dilinin dişil tadı var                       basit ve tuhaf bir şiir gibidir           delidir delirtir beni
 Okumaya devam et "geçiş"

sen, Havva!

~ Haşim Hüsrevşahi ~ Yorum bırakın

Havva dinle!
ben senin avare oğlunum…
 
cehennemin kapılarını açtılar Gazze’de
çocuk Havva’yı salkım bombalarıyla yaktılar evinin önünde
ne zaman sokağa çıksam
cehennemin kapıları var karşımda
 
soracak kimsem kalmadı
Habillerin ikiyüzlü çıktı Havva
Kabillerin ilk yalan!
hangi omuza kolumu attıysam
yaralı yanıma düştüm
 
Bağdat sokakları haramilerin haram adımları altında
İbrahim’in közlerinde bebekler közleniyor Havva
bu sürgün böyle olmamalıydı…
 
keşke sen de kör olsaydın Havva
ışığı bilmeseydin ve göstermeseydin!
 
keşke bütün evlatların Nuh’un tufanında boğulsaydı Havva!
lal olsaydık sağır olsaydık…
keşke büyümeseydik hiç
renkli çiçeklere ikiz kalsaydık pınarlara
 
Havva bilmiyorsun
bıçak nardan geçer gibi geçiyor günler
 
ne olurdu he deseydin ve yasakları delmeseydin
öğretmeseydin bize isyanı!