bırak beni

ey gövdeme saplanan çılgınlık

ey sabah kahvesindeki ölüm kokusu

şimdi kendimi terk etmişken şimdi

ey gece uykusundaki tenin kokusu

ey yerde can vermiş saç telleri

ey Tahran’ın güneşli bir sabahındaki boş yatak,

dilimi gırtlağımdan sökmüşüm dilimi

ey ekmeğin acımasız kokusu

ey yağmur altındaki Veli-ye Asr Meydanı

ey eve varmanın telaşı

ey ölülerin peş peşe kucağı

kendi yüksekliğimden tepetaklak olmuşum kendi yüksekliğimden

ey parça parça yerin diplerine gönderdiğim kalbim

geri dön çarpıntının karmakarışık sınırlarına

sözcükler arasındaki süreğen sallantıma

bağrımda kana belenecek çiftimin kokusuna geri dön

çokça dil ortasında şiirimin can verişine

senin yok oluşunun sersem şarapnellerinin altında benim can verişime

dünyayı acı yapan dalgaların eteklerine geri dön

belleğime ki olayların üzerinden sıçrar

senin üzerinden sıçrar

ve karanlığın bağrına düşer

unutkanlığın ortasına bırak beni

yıkılışın kaygılı dur duraksızlığına

ve söz vermelerin ve adların ve günlerin amansız ölümüne

bozuğum

ve beni kundaklayan şehit çocuğum değil

halk değil

içimdeki avare kadındır ki bilmiyor kesilen başıyla neylesin

yere damlayan erkeğiyle neylesin

ve onu terk etmeyen yaşamla neylesin

ateşin içinde yaptığım evden bul beni

sarı şalımdan

başıboş bacaklarımdan ve tenimin kesiklerinden

ve belleğimi yıkamış berbatlığımın dalgalarından

geçen günlerimin acımasız sevdalısı ol

görkemli bir heykel

ki terk edilmiş meydanından gönül koparmaz

gölgesinden

yıkıcı ellerinden gönül koparmaz

ve ömür boyu alazlanan bir kadın onun belleğinden taşar

heykellerin uzun ömürleriyle hoş ol

ve benim yarı gülüş ve yarı ağlayışımın birbirinden kaçışıyla

kumar masasında canımı unutup bırakan kendinle

beni dünyanın uzak duvarlarına çarpan fırtınalarla

ve kaçınılmaz olarak güneye doğru akan tenimle

geçen günlerimin acımasız sevdalısı ol

bırak beni

kuşkunun kenarına

ve sonunda beni denizin derinlerine götürecek

taştan bacaklarıma güven.

Çeviri: H.H.