Xatirimdeki o söğüd

qırx il sonraydı yanaşdım o çéşmeye
yaşıl etekli tepeden
şar şar axırdı gine
dereye geldikde dincelib derinleşirdi
sanki öz içinde bir xayala batırdı  
derenin iki yaxasında göy méşeler söğüdler
kölge salmışlardı sessizleşib aynalaşan suya
yél süzülüb gédirdi herden
dönürdü yavaş yavaş
 

çox géçmedi tapdım xatirimdeki o itgin yéri.
tox kölgeli bir ağac olmuşdu
qırx il qabaqki cavan söğüd
yaşıl gözlü bir gelindi sanki
yaşıl saçlarını salmışdı suyun üzünün aynasına
ömür géçib gédib baxmayıb arxasına
 
toxundum oxşadım
vuqarla selamladım
sévinçli şovglu
ağlamaqlı biraz
tutdum ince bir budağından soraqlaşdım
“néçe ildir eğilibsen suya
ne itirib ne axdarırsan
yoxsa unudubsan o günleri
vurulubasan öz cemaluva sen?”
 
yél terpendi
söğüd pıçıldadı
“yox, yox
unudmamışam
men öz özüme vurulmamışam
ancaq
gel gör ki
torpaqdan aldığım zerrelerle men
baş qalxızıb başqlaşmışam
ne sen bir uşaqsan indi
ne men deli qanlı o söğüd
damcılarla bütüneleşen bu çéşme de
değişmede!
Bax gör néce sessiz derince géçmede!”
 
birden ışıqlı oyuncağını itiren bir uşaq tekin
qorxdum,
yavaşca soruşdum:
“harda qalıb bes menim uşaqlığım
bax bir mene
ağaran şeqiqelerime, boş ellerime!”
 
suyun yuxusu pozuldu sanki
birden sallandı söğüd:
“xatirelerimiz nedir?
héyranlığımız olmaya
bu géçib gétmelere?”
 
kinaye ile soruşdum:
“ondandır ki baxırsan
suda axıb géden suretive?”
söğüd mırıldandı:
“su aynasında duran üz menim değil baxır
suyun öz xiyalatıdır axır!”
 
tutdum qollarından salladım ağacı:
“kuf bağalyıb minib güldüğüm ağac sensen
yalqız olanda ömrümü paylaşdığım sensen
dosdaq évinde itgin gédenlerime
dövünüb ağlayıb küsdüğüm sensen
hem sen değil misen ki ulduzları, ayı
vehşi çiçekleri, dağ qerenfilini
serperdin sévgilimin eteklerine?
yox yox
xatire küçelerine yağdı qar qalandı déme
qırx illik ömrümün bir xayal olduğun déme!”
 
söğüd boğuldu öz qeminde ses çıxartmadı
yaşıl yaşıl kölgelendi çéşmeye
sanki bir de baş salladı mene!
 
dağlar, qayalar çiğnimde çökdüm yére
arxalandım ağaca susdum
qorxdum soruşam sévgilim harda...
 
handan hana yavaşca eğildim suya
belke qırx il qabaqki qehqehleri axdarıb taparam
gördüm ki ne!
ağacın üzüne
qarışıb sévgilimin üzü de...
 
gördüm
menim xatirelerimle öz xiyalatı ile
oynayır çéşme
sessiz derin axır gédir çéşme
gördüm
men orda yoxam
su vardı, söğüd vardı, yar vardı
su vardı, söğüd vardı, yar vardı
 
bildim
bir ömrüdür öz xiyalımı suya salaram
bildim bir gün geler
ne çéşme ne su ne söğüd ne men qalaram
 
bildim söğüd suda qocalıb
men itmişem yarda
silinmişem sudan
axıb gétmişem çoxdan