My poems in Turkish (Anatolian)
giderek kirazları düşlüyorum mevsimlerden yapraklarda yağmur sesi gel diyorum kendime gelme bir daha vurulduğun dağ eteklerine gel diyorum kendime git artık tutunarak rüzgarlara ansızın bir düş düşer gözlerime oysa geçtiğimiz sokakları ezberlesem başka bir şarkı
(h.h.)
tutuştuğum kavganın alametidir Ankara göğsümde hele bir de mayıs geldi mi hep aşığım leylak dönemeçlerine gamze bakışlı sokaklarının sesinin nesi var şimdi sisli bir dünün arkasında oturmuşuz ikindi balkonuna sevdanın burada fesleğenleri dizerim gelecek saatlerin su sesli güneşini pencereme Gençlik’ini yitirmiş parkın köhne masalarında nargile soluklu mazot kokulu zaman
senden bir orman yeşili kaldı dilimde odamda okyanus kasırgası “durduğu yerde büyüyen” değil artık o oğlan çocuğu bir delikanlının sevgilisini bekler gibi bekler ölümü ha işte böyle sevdim seni ağzımda süt mavisi samanyolu! bir daha bağışla turunç bahçesini ağzıma öpücüklerin hep mayıs mayıs Ankaraları erguvan gülüşlüdür Okumaya devam et "senden kalan"
ne olurdu şimdi iki satırlık şarkı olsaydım yahut çiğneyeceğin sakız kağıdında fal ya da bu satırlar gibi teklifsiz birkaç satır şiir ne olurdu dilinden dişine düşseydim düşüne ya da iki siyah üzerlik gibi ateşiyle yüreğimin
yeşil dilim var şimdi sevgilimin sevinicine benzer dudakları ıslak ilkbahar incecik cildinde nehirler akar kanarım da doymam
Bu sokak seni hatırlatır bana Bu taşlar, çakıllar Seni yürümek nefes ister seni tırmanmak Gözlerinin çakılları güneşi çoğaltır da vurur yüzüme Duvarların temmuz hatırasıdır Ağaçların bu sokağın bereketli kollarıdır Parçalanıp öksüz kaldığımda nasıl da açardın Bu sokak seni hatırlatır bana Bu yağmur, bu ezan sesi (h.h.)
seni görünce yüreğim notaları karıştırır düzensiz çalar ölüm ağzıma dayanır ağzım sevişme tadına bürünür seni görünce gözlerim puslu dağlarda pusuya yatan fırtına dilim ilk okula başlamamış daha heceler karışır harfler dağılır seni görünce hep ansızındır güneş de deniz de parmakların da parmakların saçımda çoğalır tenimde seni görünce kadın ilk yaratılır bir daha nefesin dolaşır damağım kurur ... ... (h.h.)
altın başaklar mevsimi bitmişti geçtiği yol diz boyu kardı sarı-siyah karpuz şişeli lambada tek fitilli alev yalpalayıp titriyordu tipi yeni inmiş vuruyordu, gecenin zulasında aç kurtlar uluyordu ve o biliyordu cam yok pencerede biliyordu tencerede, bir su kaynar, bir patates. bir su kaynıyordu yarım bardak yeterdi sabah tıraşına... Okumaya devam et "iki heykele bir öykü"
bir şiirsin yenibaştanlanan
bir şiir dağ kekiği
nasıl emziriyorsun bu sözcükleri
hiçbir şiir senin dudaklarında sonlanmaz sürgün sürgün içinde
biten nedir kulak memelerinde
Zeliha cesaretidir şarkıların
korkak aşkları utandırır
dağ kekiği dedim sere serpe tül perde kınalı rüzgar bedir tepeler
orada sözcükler bitmiştir dilimde lalım bundan sonra!
(h.h.)
sardunyalar.com 