İranlı şair Huşeng Ebtehac’ın (H. Elif Saye) bir şiirini çevirdim. Bir rivayete göre Huşeng bu şiirini, 1953 CİA darbesiyle yeniden işbaşına gelen Şah’ın, daha o yıllar Devrimci ideolojiden ayrılmamış Tudeh Partisi’nin subaylarını gruplar halinde idam edişine söylemiştir. Bir rivayete göre ise, 1919 yılında dövülerek öldürülen ve cansız vücudu nehre atılan Rosa Luxemburg ve aynı olayda başından kurşunlanarak öldürülen Liebknecht için söylemiştir. Bu şiir yıllarca İranlı devrimcilerin dillerinden düşmedi: “Haber kutah bud, edameşan kerdend!” (h.h.)
haber kısaydı
“idam edildiler!”
kızcağızın yükseldi haykırışı
titredi dudakları
yorgun iki gözü doldu gözyaşıyla
ağladı
ve ben acı dolu çabayla gizledim gözyaşlarımı
kızcağız ağlarken soruyor bana:
“neden idam ettiler?”
Sevgilim, kızım
orası tuhaf bir dünyadır
yalan ve düşmanlık hüküm sürer orada
altın, bu insan kanının simyası
tanrılık eder orada!
tuhaf bir dünyadır çok eski yüzyıllar gibi
orada hala elleri siyahlara yaptıklarıyla utanç doludur
orada hak ve insan boş sözlerdir
orada soygun, cinayet kan dökmek serbesttir
özgürlüğün elleri kelepçeli
sevgilim, kızım
onlar
benimle düşmanlık için
seninle düşmanlık için
doğrulukla düşmanlık için
idam ettiler onları!
yoldaşlar
yaşam şarkıları dudaklarında
ölüme doğru giderlerken
tanıdık bir umut bir çiçek gibi gözlerinde gülüyordu
hayat şevkiyle şarkı söylüyorlardı
onlar aydın yollarının sonuna kadar ihanet etmediler
sevgilim
sil gözyaşlarını kalk
sen bende yaşamaktasın, ben sende, biz asla ölmeyiz
sen ve ben binlercesiyle
bu yolda gideriz
zafer bizimledir
tüm sevinçleri ve esenlikleriyle bizimdir yarınlar
sevgilim
dünyanın işi yoluna girecek
bugün şehitlerin kanıyla yeşeren her lale
özgülük gününün muştusudur…
(şiir: huşeng ebtehac, çeviri: h.h.)
sardunyalar.com 