bu şehrin delişmen kanı

bu şehrin delişmen kanı geceler boyunca güler
zincirlerini koparmış kızıl kısraklara çalar düşü
öyle bir alay eder ki örümcekler kaçışır
elindeki karanfiller kurşunlanır
ve onlar bilmezler kurşunlanan karanfillerden yangın yeşerir
 
bu şehrin delişmen kanı koluna en sevdalı masalı takmış
göğsüne en kızıl yangını…
 
aha işte bak yine alt ediyor bu kıvrak aşk
özlem saklıdır külünde zira
hele göreceksin kaç bar suda yıkanır uykusu
kaç zehirli buluttan geçer yağmuru
öyle bereketli açar ki kızları göğsünü
oğlanlar ölüme halay çeker
gözlerini öyle ansızın açar ki şehir
herkes paylaşmayı öğrenir bir anda
aşkı ve acıyı
 
mavi kuşlar uçurur haberimizi bir anda her yanda gerçi
ancak sana bir haberim daha var
“Gugulu guuuuu
Horozlar öttü bir gezi yerinde
Ekmek ve kitap taksim edildi bir kere
Özgürlük lokum gibi ezildi damağında şehrin
İstiklal diye bağırdı kaldırımlar
Ölsen de geceyi daim kılamazsın
Tan atmakta
Şafak sökmekte
Çünkü bu şehrin delişmen kanıdır akan
Akıp da yarınlara yol alan!”
 

(h.h., 6/07/2013
Bu şiir Lacivert Öykü ve Şiir Dergisi’nin 53., Eylül-ekim 2013 sayısında yayımlanmıştır.)