anlatamam

mübarek yüzleri var onların
mevsimler onların mübarek sesleri ile canlanır
onların susmaları var susunca duyarsınız
bakışları var onların anlatılmaz     görülmez de        
 
kar yağmur rüzgâr ve yaprak dökümü ve gül açması
mübarek soluklarıdır onların
 

ağaçlar ki onların mübarek tenleri ile meyveye oturur                    
ve toprağın dölyatağı kabarır
 
onların yürekleri iledir
kâinat sınırlarını yitirir
saldırırlar onlara hep saldıracaklar
onlar insan olmanın mübarek kefaretidir
ödenir çağlar boyunca
 
onların mübarek ölümleri var
anlatamam
dünyanın kulaklarına mübarek masalları var onların
ilk ve son anlamı anlatan         
o ilk kadının dudaklarında söylenmiş ve söylenmemiş             
yazılmış ve yazılmamış sözler gibi
 
onların mübarek gözyaşları var
ebemkuşakları rengini onlardan çalar              
kahkahaları var onların teklifsiz
kelebekler ki onların mübarek yatağından öğrenmiş       aynalar da
 
onların mübarek parmakları var     
dokunmak sadece bir işarettir
ve dünya onların mübarek doğumunu bekler sabah akşam
anlatamam
 
ey düşlerin seyre durduğu kadın
sen anlat kendini
ben anlatamam