My poems in Turkish (Anatolian)
Fırtına kopmalı bu atların yelesinde diyorum
Yoksa nasıl ölürüm sensiz
Cehennemi kandırıp da geldim cehennemine
Bu kış mevsimi neden bu denli soğuk sevgilim
Saç saça vuralım diyorum bu gece bulut ayazken
Yemin yemine çarpalım bakırcılar çarşısı
Ya da çisele istersen Şeyh aşkına
Şeyh aşkına diyorum diz çökeyim eteğine
Sen şarkı söyle ben yazayım seni
Öyle derbeder Hallaç!
öyle işte
gel benimle
yürüyelim…
öyle uzaklara ki ne sen bil ne ben
gel benimle
biz o çocuklar
biz birbirimizde kaybolmuş yolcular
biz sapa
yolunu unutmuş fırtına
öyle sarhoş öyle sıcak
yalpalayan iki omuz
dinsiz imansız
tanrısı avuçlarında mülhit
kavuşmanın münkiri
Okumaya devam et “öyle işte”
geçtim beklemekten uzun hikayedir
gece bana gündüzleri uğramaz
gece uykudayken gelir şşşşşşt deyince ağzı şarap tadındadır hatıralarım karışır
o hep kızar söylenir öper koklar ve hep kızar
çağırır beni kollarının beşiğine yatırır
sallar bebek gibi dudaklarının dualarını üfler yüzüme ve hep kızar
dudakları ipek çiçeği cinsindendir hünnap kasidesi okur ben anlamam
ben anlamamı yitirmişim
dilinin dişil tadı var basit ve tuhaf bir şiir gibidir delidir delirtir beni
Okumaya devam et "geçiş"
seni görünce kafam karıştı
sonra dokununca sana anlamları kaybettim
aklımı seni öpünce kaybetmişim meğer
dönüp aramak aklımızdan geçmedi
sonrası sonra işte
görüyorsun halimi
Okumaya devam et “seni görünce kafam karıştı”
Havva dinle!
ben senin avare oğlunum…
cehennemin kapılarını açtılar Gazze’de
çocuk Havva’yı salkım bombalarıyla yaktılar evinin önünde
ne zaman sokağa çıksam
cehennemin kapıları var karşımda
soracak kimsem kalmadı
Habillerin ikiyüzlü çıktı Havva
Kabillerin ilk yalan!
hangi omuza kolumu attıysam
yaralı yanıma düştüm
Bağdat sokakları haramilerin haram adımları altında
İbrahim’in közlerinde bebekler közleniyor Havva
bu sürgün böyle olmamalıydı…
keşke sen de kör olsaydın Havva
ışığı bilmeseydin ve göstermeseydin!
keşke bütün evlatların Nuh’un tufanında boğulsaydı Havva!
lal olsaydık sağır olsaydık…
keşke büyümeseydik hiç
renkli çiçeklere ikiz kalsaydık pınarlara
Havva bilmiyorsun
bıçak nardan geçer gibi geçiyor günler
ne olurdu he deseydin ve yasakları delmeseydin
öğretmeseydin bize isyanı!
ey insan
ey insan
ey dili kesilen dilini çiğneyen insan
kazı kendi mezarını
gözlerini kimin oyduğunu göremeyeceksin
dilini kimin kestiğini
ne güzel ölüyorsun
Okumaya devam et “ey insan”
neden güvercinler aniden o avludan havalanınca sen geliyorsun aklıma
kanat kokulu balkonum neden senin yırtık pençeli pabucunu anımsatır
biliyorum biliyorum
sen de mırıldanıyorsun şimdi
dinini dinime çarptılar altın yaptılar
dilini dilime çarptılar altın yaptılar
sınırını sınırıma çarptılar ölüm üstüne ölüm
böyle yüzü koyun kalacaksın zaman aşımına değin!
Okumaya devam et “Hrant Dink’e fısıltı”
bayan sizi bana kirazlar getirdi
vişne miydi yoksa dudaklarınızdaki
ben yağmurlu kumsalda gözü kapalı yürüdüm hep yalınayak
yağmurla dalgaların sevişmesi getirdi sesinizi
şarabın son kadehiydi
aç mavilikler bayan sapanı anımsatır bana hep
gece yirmi dörde geldiğinde bayan sizi çok sevdim
sevginiz beni ürkek kıldı
istanbul sokakları bulaşır her yanıma saat yirmi dörde geldiğinde
bayan siz güldüğünüzde nar tanelenir ömrüme
sustuğunuzda bayan geç vakitlerdir hep
zaman beklemiyor demiştiniz!
(foto ve şiir: h.h.)
sardunyalar.com 
