geçiş

geçtim beklemekten          uzun hikayedir
gece bana gündüzleri uğramaz
gece    uykudayken       gelir          şşşşşşt deyince ağzı şarap tadındadır                hatıralarım karışır
o hep kızar     söylenir öper koklar ve hep kızar
çağırır beni         kollarının beşiğine yatırır                    
sallar bebek gibi            dudaklarının dualarını üfler yüzüme      ve hep kızar
dudakları ipek çiçeği cinsindendir              hünnap kasidesi                 okur       ben anlamam
ben anlamamı yitirmişim
dilinin dişil tadı var                       basit ve tuhaf bir şiir gibidir           delidir delirtir beni
bu dilde hiç gerek yoktur
bilir onun yanında yanımın yan anlamı var                     susar                  dalında elma kokar
bana bakınca anlarım            uyanmamışım                 gözleri hep doğdu doğacak güneş
güneş diğer yanından doğar farkındadır
parmağının serçesini ağzıma dayar          em der emerim                   kafam karışır
benim sarhoşluğumun kanatları yok uçmaz                              ayakları yok gitmez
gider döner yanımda yatar tarçın kokar          sardunya yaprağı
koşar yağan bulutlarımın altında                    fesleğenleri ıslanır               kafam karışır      güler
aramla dili arasında dört döner        dilimle onun arası bozulmaz                sever
selam deyince                   balkonuma bir güvercin konar                kulaklarımda işareti var           
beklemekten geçtim      kalmak başka öyküdür
gece bana gündüzleri uğramaz
gece güneş uğrar yanımı alıp götürür
yansız kalırım                  ondan sonra            ben kimim?          
bilir onun yanında günebakan tarlasında kaybolurum adam olmam                  
koynuna alır beni git der                            tuhaftır ama                göğsüne yatırır uç der
ben daha yeni doğdum uçamam
öyle güler ki sanki her yerde ayaklanma var                       yanaklarında devrim çiçekleri açar
yan baktığında kaşının ardından çıtır çıtır tan atar                 sesinde taze bir yan var
şak şak vuran yağmur tanesi sanki taşlara                            dişinde vişne çatlar             nar nar
dizlerinin rahlesine yatırır            yazgımı yazar bozar okur öldürür beni            ölünce kızar
okşar saçımı ağıt yakar inler ve hep kızar
gece bana gündüzleri uğramaz
güneş gece     gelir          kalk der             
alıp götürür naşımı yalar yıkar bırakır bahçeye döner yanımda yatar                 susamış toprağı ıslak kokar
kanlı bir gömlek gibi dilinin ipine serer tenimi          adımı söyler         sözünde taze bir yan var
camı açar konuşur gün doğar     odama yasemin akasya dolar           ben anlamam
anlamamı onun yanında unutmuşum
geçtim beklemekten derim ona                 kalmak başka öyküdür             güler
kapı derzinden ışık geçer gibi geçer içimden ben anlamam
ruhum delik deşik derim anlamsızım             güler      
sessiz kalınca      dudaklarımdan öper                     söz verir sesime                 gider
farkındadır acıkmışım     taze ekmek kokar             açar kendini dürer kapatır ye der beni
ben erkeğim adam olmam
aç der dilini     açarım                 
çiçeklerimi yolar döker avuçlarıma farkındadır              güler çıldırtır beni
savaş çıkarır        tankının kadife paletleri geçer göğsümden                     
barbardır orduları          tarçın kekik terler
barış ilan eder
döşünün beyaz bayrağını diker tepeme
öper yaramı sarar sesiyle           
gider ıspanak pişirir
farkındadır bir dudak işaretiyle dirilmem fazla isterim               ben erkeğim
bir avuç buğday olur serpilir tenime gıdıklanırım
ısırır kaşımı       avuçlarında büyütür                  boy verince kızar
benim hayatım tekrarlanan bir sözdür bilir
bütün şiirlerim benim onda ölüp dirilmelerdir bilir
onun mevsiminde dil açmalarımdır bilir
söyle şimdi ben ne yapayım        ne yapayım derim                  susar                
sen benim aramdan geçtin derim böyle boşum şimdi                          farkındadır
dilimin derzinden geçtin derim         anlamsızım          güler
söyle ben ne yapayım 
sen benim son durağım küçük mataram
söyle şimdi ben ne yapayım        ne yapayım derim               ağlar
budur yarattığın işte gör derim körüm       yarattığın atmaca yavrusu ceylan             uyur
sabah uyanıca peygamberleri sayarım ağzına        emer
ağzını ağzıma dayar     dilinin kelebeği çırpınır ağzımda
şarkılarını ciğerlerime doldurur       boğulurum        farkındadır
dayan dayan dayan der
son kehaneti üfler ağzımın içine                güler         
yeni yörüngeler yaratır
dön der                         dönerim şimdi geç                     geçerim              geçince kızar
bu sabah bir bağ maydanoz soğan domates
bu kent böyle yağmur olmamıştı böyle bulut
ayaklarım üşüyor der öperim
yoksul zamanlara hıçkırır                         naylon poşet
gözyaşları sıcaktır doluşur ağzıma ölürüm
gece olunca senin rivayetin yalandır der       ağlarım
baştan sona Lut kavmisin der     git!          bakma arkana!
çık der                 çıkarım rahminden            ağlarım            
bir daha aramam der    ağlarım
yürek yarılması nedir sorarım
sus       duymak istemem git der!             
avuçlarımda cehenneminin işareti var           
dil açarken susarım      susunca kızar
gel der geri          gidemem
gidince yokum                  yeniden düşerim rahmine              anlarım
sade bir şiir olur doluşur ağzıma okurum
em der beni    emerim                 emince erir
işte busun der anlarım  tuhafım 
sarılır sarılır    sarılır kalır            göğsü göğsüme kehanet okur
ağzında zencefil çiçekleri yolunur                    tarhun             gülüşünde biber
gece bana gündüzleri uğramaz     
geçtim beklemekten                    uzun hikayedir                   
adımı gözlerinde unutmuşum onun                         bakmaz
yarım kalan ne varsa odur bilirim
döner                     gelir uyurum
bunu yazarken zil çalar içimde koşarım
kapıda orman yangını                 taze bir demet kekik
uyanmak istemem             ölürüm!