Mevlana’dan bir gazel

Sırrı Giz Eylediler

Şiir: Hafız, Hayyam, Mevlana.

Totem Yayınları, Nisan 2016

Farsçadan çeviren: Haşim Hüsrevşahi

 

Hileyi bırak sen ey âşık divane ol divane ol
gir kalbine alevlerin pervane ol pervane ol

Hem kendini yabancı kıl hem evini virane kıl
aşıklarıyla sonra gel hemhâne[1] ol hemhâne ol

Git sineni kinlerinden önce yıka sini gibi
aşkın şarabına sonra sen kâse ol sen kâse ol

Baştan sona can olmalı cananlara yakışmalı
gidiyorsan sarhoşlara mestane ol mestane ol

Küpeleri şahitlerin yüzleriyle fısıldaşır
o yüz, kulak sende gerek dürdâne[2] ol dürdâne ol

Canın eğer söylenceden fena olup berbat ise
yok ol yok ol aşık gibi efsane ol efsane ol

Kabir gecesi sen değil, git kadir gecesi ol
kadir gibi o tinlere, kâşane[3] ol kâşane ol

Düşünceler uçar gider seni burdan ora çeker
düşünceden vazgeç, kaza gibi pişâne[4] ol pişâne ol

İstek, heves kilit gibi oturmuştur kalbimize
açsan onu aç sen onu, dişlisi ol dişlisi ol

Mustafa’nın nuru idi okşadı o hannaneyi
keresteden az değilsin hannane[5] ol hannane ol

Süleyman’dır sana söyler dinle sen o kuşdilini
sen pususun kuşlar kaçar git lâne[6] ol git lâne ol

Yüz koyarsa o şah sanem, dol sen onunla ayna dek
saçın açarsa o sanem, git şâne[7] ol git şâne ol

Aşka şükür etmek için sen hediyeler mallar verdin
ver kendini aşka ki bir şükrâne[8] ol şükrâne ol

Sen bir zaman rükün idin hem bir zaman hayvan idin
bir zamansa can gibisin canâne ol canâne ol

Ey damda duvarda konuşan ne zamana dek evde kanat
terk et dilin konuşmasın, çenesiz ol çenesiz ol

[1] Ev arkadaşı.

[2] İnci tanesi, biricik gözbebeği.

[3] Ev, yuva.

[4] Öncül, önde giden, meclisin önü.

[5] Hz. Peygamberin yaslanıp hutbe okuduğu ahşaptan bir sütünün adı.

[6] Yuva, kuş yuvası.

[7] Tarak.

[8] Şükür, şükreden.