Ruhumun kemikleri acıyor ama ruhumu zenginleştiren ve derinleştiren
ve beni hazdan doyuran
o güzelliğin algısı
bana aittir
ne kadar acı çekmişsem
o güzelliğin algısı karşısında bir hiçti
artık kimse inlemiyordu
ağlama duyulmuyordu hiç
kimse küfretmiyordu
ve bütün dünyadan öpüşme sesi duyuluyordu
ben düşte değildim, düş bendeydi
ben düş görmüyordum, düş beni görüyordu
(Reza Beraheni, Yurdumun Sırları romanından, Ç: h.h.)
sardunyalar.com 