seni görmek için ölmüştüm
iki elim şehrin iki ucu seni kucaklamak için
kanatlarımı alıp götürdüğün gün
hani sana ilk şabboyları vermiştim ya
oysa sen saçlarını gözlerine dökeli yıllar olmuştu
şehir meydanında duvar kenarında oturmuş ağlıyordun
ne kadar mutluydun!
sana sormak için ölmüştüm
yağmurun güneşteki tadını sormak için
sevginin bedava, kitabın ve ekmeğin bedava olduğu gün
bir sonraki kadehte demiştin birinde
dudaklarının rengini vermiştin sokaklara
ben öldüğümde hava bahardı
sokak bahardı
ağaçlar şarkı çiçeklerini açmıştı
sokağımızın başındaki çiçekçi bizim için saz çalıyordu
güvercinler bizimle uçuyordu
dur dedin bana
durdum
parmaklarınla saçlarımı taradın
serçelerimden öptün,
git dedin
yalvarmak ne sana göreydi ne bana
hikaye işte böyle başladı
ben öldüğümde Simurg yeni kanat toplamıştı
dilimde kanatlarının rengi vardı
vapur sesi yükseldi
şehrin orta yerinde ölüğümde
her yan gençti ve güzel
sen dur dedin
duymadım sonra
aylardan Haziran’dı!
…
şiir: h.h.
foto: etralik photographi ve h.h.
https://www.flickr.com/photos/58776552@N04/
https://www.facebook.com/Etralik?filter=1
miksaj: h.h.
