Bu şéri yiğirmi il bundan önce yazmışam. indi bir néçe illeten ötürü tazadan burada tikrarlamaq istedim:

SÖYLEŞİ

I – Dédim

nefes nefese qalmışam
min il kéçse de aradan
gelib sene çatmışam
pozqun çox yuxulardan oyanmışam
xermen yéri saçlardan sovrulmuşam
ürkek néce gözden damcılamışam
seni görmeye çox
ölümlü gediklerden aşmışam

nefes nefese qalmışam
tut ellerimi
sensiz gécelerim ayazdır
ağır hörküçlü şepelere
ayın sazaqlı gümüş üzüne buraxma!
sene gelmişem
iki küreğimin arasında
cehennem derinliğinde yaramla gelmişem
daldasında xençer gizlendnlerden
dost dost
diye diye
sene gelmişem
dincelmeye

gülende ovucuma ulduz calanan üze gelmişem
dağ dereler aşıb düze gelmişem
bu élin dayanağı
dağ dayaqlı arxana
dayanmağa gelmişem
yalan gülüşlerden üz çövürüb
namerd dostluqlardan qaçıb
qapına dayanmışam
çox zindan duvarları yıxmışam
çox vulqanlar aşıb
kölgesiz cengeller kéçmişem
qaranquşlar kimi
çox telelerden uçmuşam
min il keçse de ezizim
gelib sene çatmışam
tut ellerimi
elini qoy döşüme
dindir
nefes nefese qalmışam!

II-  Dédi

arxamı qaflana dayamışam
yüz illerdir
yalançı tanrıları danmışam
eteklerimde od alov
üsyan başlatmışam
yüz illerdir
qaflanın qara qayalıqlarına zencirlenmişem
toxun bileklerime
bu axan
senin qanındır
yırtıcı qartal bulutundan
yağar obalarıma
qovzamışam qametimi
savalan gölü aynasında
téllerimi daramışam
qovzamışam qametimi
dan ulduzu atanda
üfüqler
gözlerimde açar çünkü

dé gine görüm
hansı nağılınn iyidisen
béle qorxusuz dört nala
çapıb gelirsen?
gécelerin gediklerinden aşaraq
hansı ejderha boğuşmasından
béle qan ter içinde dönürsen?
küreğinde paslı xençer yarası
bir elinde güneş
bir elinde ürek
od tutub yanırsan?

gel dayan mene
yüz illerdir senin
yaman hesretini haraylamışam
dayan mene
men baştan başa canam
men azerbaycanam!
9 -12- 1993

Savalan Dağı zirvesindeki göl!