Suskumuzu öldürdüler

Şebnem Azer’ın İran Kadın Ozanlar Seçkisi için çevirdiğim bir şiiri:

suskumuzu öldürdüler

 
suskumuzu öldürdüler
ağızla caddeye sürüklediğimiz gövdemizi
soğuk silahımız olan elimizi
sesimizi öldürdüler

hayır!
biz hiçbir şeyi saklamadık
ne ceplerimizde
ne yumruklarımızda
sadece
bu hıncın karanlığını aydınlatan
bir ışık istiyorduk
gözyaşlarımızı
mendilinin köşesine teyelleyecek
bir el
adımızı anımsayacak bir kelam istiyorduk

hayır
biz hiçbir şey saklamamıştık
suskumuzu öldürdüler
küçük dünyamız olan
gırtlağımızı
boğazımıza takılan
bir parça ışığı, sesimizi
sesimizi öldürdüler

daha ne kadar sabırlı olabilriz
savaşın tandırını sıcak tutan
bir el
bir gün
barışın ağzına bir lokma ekmek koysun?
sabrımızı öldürdüler
suskumuzun güzelliğini
hayır!
biz güzeliz
zamanın ölü bedeninde
yaralardan kızıl bir gülümsemeyiz
yarın açacak
bir çiçeğiz!