yazdığım son şiir…
“… sen de karıncasın bilirim. ondan böyle durduraksız kalmışız!…”
ithaftır!
h.h.
ben de karıncayım
ben de karıncayım senin gibi
yangınımı yerin dibinde taşırım
kökünde kalbimin
bin yıl geçmiş her güneşe baktığımda gözlerim sanki
dört kolla sarılırım toprağa ondan
nişanlarımdan ne kaldı sana
dağılmışım tespih taneleri gibi
ben de karıncayım karınca senin gibi
rüzgarı incecik belime sararım
gözlerimde yangın güneşli vişne dalgaları
katillerin nacağı yok elimde gerçi
yine derin kazarım dağlarda kuyularını
bin bahar kokusuna bulaşmış kadınlarımın saçı
ben de karıncayım karınca senin gibi
yurduma hasret kalalı yarım asır
akşamın kagir kokusu kirpiklerimde
tezek dumanında ekmek kokusu
gün batınca başka keder bulaşır aya
tırnaklarım kükürt
bir mahalle birden kurşuna dizilir gibi
ben de karıncayım karınca senin gibi
ben de karıncayım senin gibi
yağmur yağsa sevinirim severim ıslak yanaklarını
güneş vursa sevinirim severim sedef omuzlarını
geceydi gerçi yıllarca bu şehir
ama tarla şarkılarımı unutmadım bilirsin
ben de karıncayım çünkü
inatçı senin gibi
senin gibi dur duraksız mazlum
senin gibi susamış yaşamaya her dem.
17 Şubat 2018
h.h.
sardunyalar.com 