bugün
doğmadım anamdan
hayır
dünyanın ömrünü geçirdim.
en yakın hatıram yüzyılların anısıdır
defalarca kanımızı akıttılar
anımsa,
bu soykırımının sonu sadece
bereketsiz bir sofranın yavan somunuydu.
Araplar kandırdılar beni
köstebek burcu nasırlı ellerimde
kapı açtım onlara
beni ve herkesi kara toprağa oturttular
ve boyun vurdular
namaz kıldım ve öldürüldüm toptan
Rafizi’yim diye
namaz kıldım ve öldürüldüm toptan
Kırmati’yim diye
sonra biz ve kardeşlerimiz
öldürelim birbirimizi diye
karar verdiler
bu,
cennete varmanın en kısa yoluydu!
anımsa
soykırımın sonu
bizim avretimizin değersiz çul çaputuydu.
kardeşimin iyimserliği türküleri çağırdı
senin ve benim boynumuzu vurdular
benim aptallığım Cengiz’i çağırdı
senin ve herkesin boynunu vurdular
öküz boyunduruğu taktılar boynumuza
sapan koşturdular bize
sırtımıza bindiler
öyle sınırsız mezar kazıdılar ki
geride kalanlarının
gözlerinden hâlâ
kan akmakta.
şaşılası göçü anımsa
bir gurbetten diğer gurbete
tek erdemimiz
inancı aramamız olsun.
anımsa
tarihimiz dur duraksızlıktı
ne bir inanç
ne bir yurt
hayır
bugün
doğmadım
anamdan.
(Ahmed Şamlu, Caizesiz Methiyeler, 1984, h.h.)
sardunyalar.com 