Şebnem Azer’ın İran Kadın Ozanlar Seçkisi için çevirdiğim bir şiiri:
suskumuzu öldürdüler
suskumuzu öldürdüler ağızla caddeye sürüklediğimiz gövdemizi soğuk silahımız olan elimizi sesimizi öldürdüler hayır! biz hiçbir şeyi saklamadık ne ceplerimizde ne yumruklarımızda sadece bu hıncın karanlığını aydınlatan bir ışık istiyorduk gözyaşlarımızı mendilinin köşesine teyelleyecek bir el adımızı anımsayacak bir kelam istiyorduk
hayır biz hiçbir şey saklamamıştık suskumuzu öldürdüler küçük dünyamız olan gırtlağımızı boğazımıza takılan bir parça ışığı, sesimizi sesimizi öldürdüler daha ne kadar sabırlı olabilriz savaşın tandırını sıcak tutan bir el bir gün barışın ağzına bir lokma ekmek koysun? sabrımızı öldürdüler suskumuzun güzelliğini hayır! biz güzeliz zamanın ölü bedeninde yaralardan kızıl bir gülümsemeyiz yarın açacak bir çiçeğiz!
sardunyalar.com 