söyleyen: Aida Amidi

14/01/1982, Tahran

Çeviren: Haşim Hüsrevşahi

uğultular ortasında can veriyordu sesler

caddeye ölü toprağı serpmişlerdi

ve biz kalkmak için elimizi diğerinin omuzuna koyamıyorduk

biz hışırtılı sesimizi

bilge ve zehirli bir yılan gibi

saklamıştık göğsümüzde

caddenin ortasında siper almış

uğultuyu yarıyorduk

kesilmiş gırtlaklardan yükselen sesi arıyorduk

biz bir kabustan diğerine fırlatılıyorduk

uykuyla uyanıklık arasındaki sınıra dokunmaksızın…

rivayet edilir ki kendi oksijen kapsülünü sırtlamıştı

çıplak kayaları tırmanıyordu

ve prangalarının sesini

kulaklarımıza sokuyordu…

yüzerek bataklıktan dışarı fırlıyorduk

yaralı derimize yumurtlamak için böcekler pusuya yatmıştı

ve biz

biz

biz

kâbusun mantığından habersizdik

soluk soluğa hastane merdivenlerinden çıkmak

korku ve umut arasında sarkaç olmak

utanç içinde

Keşaverz Bulvarı’nda moloz olmak

Meryem’in bulutlu yüzü

ve biz ki

kemiklerimiz, gözlerimiz ve sesimiz titriyordu rüzgarda.

kâbusun kendi mantığı vardı:

“yukarı tırmanan ölür

kaybolan kalır”

biz kaybolmuştuk

ve ilgili bakanlıkların koridorları sonsuza kadar sünmüştü.

… nolu dosya

… nolu blok

… nolu hücre

birbirimizin numaralarını ezber değildik

ve kimse bilmiyor yoldaş

senin öksürüklerin bizim boğazımızı tırmalıyor

kardeşim!

ey güleç yıldız!

ki havayı yumrukluyordun

duvarı yumrukluyordun

göğsünü yumrukluyordun

ve kimse seni görmüyordu.

biz aç ve avareydik

kimimiz taş bağlamıştık karnımıza

kimimiz tırnağımızla taşı yontuyorduk

ve su verilmiş kılıç yapıyorduk

ve hiç birimiz katillerin elinden sağ kurtulmuyorduk

durmadan siz öldürdünüz diyen sesi duyuyor musunuz?

zira her kim her nerede ve her ne şekilde ölürse ölsün

onu siz öldürmüşünüz

çünkü siz öldürmüşsünüz.

ve senin katillerin biliyorlardı

başı yarı kesilmiş tavuk koştukça ölüme daha da yaklaşır

seni koşasın diye bıraktılar

aldığın her solukla can veresin diye

verdiğin her solukla can verelim diye…

bana bakın

bana ki kandan bir iz taşırım boğazımda

anımsayın göğsümde sakladığım zehirli yılanı

kime doğru sıçrayacağını bilen yılanı

bellekten kalkan zehri anımsayın!

çünkü ben çoklarının kesilmiş gırtlağıyım

Mohtarı’yım[1]

Puyende’yim[2]

Gaffar’ım[3]

ben Abtin’in[4] kesilmiş gırtlağıyım!

Mart 2022

---

[1] İran İstihbarat Bakanlığı tarafından kaçırılarak Aralık 1999 tarihinde katledilen İran Yazarlar Birliği üyesi yönetim kurulu üyesi, filozof, şair Mohammed Mohtari.

[2] İran İstihbarat Bakanlığı tarafından Aralık 1999 tarihinde kaçırılarak katledilen İran Yazarlar Birliği üyesi, sosyolog, çevirmen, yazar Mohammed Cefer Puynedeh

[3] İran emniyet güçleri tarafından Ekim 1997 tarihinde evinde katledilen İran Yazarlar Birliği üyesi, üniversite öğretim üyesi, şair, yazar Gaffar Hüseyni

[4] Bektaş Abtin. İran Yazarlar Birliği Yönetim Kurulu üyesi. Şair. Mahpus. Hapisteyken Covid-19’a yakalandı. Durumu ağırlaşınca ancak hastaneye kaldırıldı. Hastanede ayak bileklerinden yatağa zincirlendi. Ve o halde hayatını kaybetti.