Şiir: Aida Amidi
kemik ve kanla dolu bir yürekle eve döndüm
içimin kurdu birisini öldürmüş
içinin canavarı yırtıcı olmayan birini
her gün yağmalanıyorum
ve içimdeki adamlar kesik başlarıyla bu yana o yana koşturuyorlar
ateşte yanıyor bir yarım benim
ve diğer yarım ateşte yanıyor benim
ve sesinin dalgası sesinin dalgası sesinin dalgası… bırakmıyor beni:
“dön
bana bak
delik kafatasıyla bir kadına
gün boyu bir şeyler ören
ve gece boyu söken
kadına!”
Çev: h.h.
sardunyalar.com 