Orhan Veli’den Farsçaya çevirdim: Bayrak

شعری از اورهان ولی

پرچم

ای که در میدان جنگ

دستهایش پر از خون من

و سرش در زیر تن من

پاهایش بر روی بازوان من

ای برادرم انسان

که خوابیده ای بیجان

نه نامت را می دانم

و نه گناهت را

محتمل که دو سرباز یک ارتشیم

محتمل دشمن همیم

شاید هم می شناسی مرا

من آنکه در استانبول ترانه می خواند

و سقوط می کند با طیاره  در هامبورگ

در ماژینو زخمی می شود

در آتن از گرسنگی می میرد

و در سنگاپور اسیر می افتد

من سرنوشت خویش ننوشتم

با این همه

به اندازه  آنان که آنرا نوشتند

مزه بستنی توت فرنگی را می دانم

شادی نهفته در صدای ارکستر جاز را

و عظمت مشهور شدن را

می دانم تو چه نعمتها که می شناسی

آنچه می ماند غیر از چای و سیمیت

و از پالتوی ضخیم

کنگر فرنگی روغن زیتونی، کیک خامه ای

پیمانه ای ویسکی بلک اند وایت

تن پوشی شیک و پیک

حکم بیست سال کار و زنج

مگر به همین یک گلوله بند بود

نصیب و قسمت ورود به زندگی

از خارکوف بوده مگر!

بی خیال

ما تا اینجا آوریم پرچم را

آنرا پیشتر می برند

همه اش در این دنیا

دو میلیاردیم

همدیگر را می دانیم

(ترجمه: هاشم خسروشاهی)

(h.h.)

Orhan Veli

Bayrak

Ey bir muharebe meydanında
Avuçları kanımla dolu
Kafası gövdemin altında
Bacağı kolumun üstünde
Cansız uyuyan insan kardeşim
Ne adını biliyorum
Ne günahını.
İhtimal aynı ordunun neferleriyiz,
ihtimal düşman.
Belki de tanırsın beni
Ben İstanbul’da şarkı söyleyen
Tayyareyle Hamburg’a düşen,
Majino’da yaralanan,
Atina’da açlıktan ölen,
Singapur’da esir edilenim.
Alınyazımı kendim yazmadım.
Bununla beraber biliyorum,
O yazıyı yazanlar kadar olsun,
Çilekli dondurmanın tadını
Cazbant sesindeki sevinci,
Meşhur olmanın azametini.
Sen ne nimetler tanırsın biliyorum;
Çaydan, simitten ,
Kalınca bir paltodan gayrı
Zeytinyağlı enginar, kremalı keklik
Bir kadeh
Black And White viski,
Kıl pranga kızıl çengi bir esvap.

Yirmi yıllık çalışmanın
Bir kurşunluk hükmü varmış
Hayata
Harkof bölgesinde atılmakmış nasip
Aldırma
Biz bir bayrak getirdik buraya kadar
Onu daha da ileriye götürürler;
Şu dünyada topu topu
iki milyar kişiyiz
Birbirimizi biliriz.