“sağır mı oldun Hatçe?
kıyamet anca kör olanları seçiyor !”
(alıntı)

biz bükülmüş bir günün sonunda
birimiz Dicle birimiz Fırat
birleşiriz elbet şattül-aşkta
dökülmeden körfezine yok oluşun
 
kahrını ezberlemiş kaç şiir yazar bu günbatımı
Kadıköy vapurunda kaç hikaye
suskunu bilen kaç masal?

hep bir pencere var orada dolunaya açılır
rüzgar ve ateş kıvrılarak vurur camına
biz bükülmüş bir günün sonunda

şebboyun serinliği var gülüşünde 
bu evde “çok bulut birikti”
anımsamak isterim kendimi sende
sen kıyametin ilk günü…

h.h.

Selman Savoci’den bir gazel:

Kuşkusuzluk sokağında Kâbe ve putlar evi birdir

Siyah saçların telesi ile yüz taneli tespih birdir

Her zaman güzellik cilvesi gerçi başka yüzdendir

Cümle sen yüzlere tek yürek ol can ki canan birdir

Meyi ve kadehi sakinin yüzünün yansısı bil

Bilesin ki mey ve saki ve bu kadehler birdir

Kabe’nin yolunda bana seslendi biri meyhaneden

Nereye ey Hace nereye tüm evler birdir

Saçlarında ben deli yalnız darda değilim

Bu zincir halkasında deliler de bilgeler birdir

Şeyh Bahai’den bir dörtlü:

Hangi kapıyı çalsam ev sahibi sensin sen

Hangi ışığa gitsem orda yuva sensin sen

Meyhanede manastırda canan da sensin sen

Kabe’den put evinden maksadım sensin sen

İkabl Lahuti’nin bir gazelinden birkaç dize:

Aşıklara fark etmez Kâbe ya ki put evi

Bu cananın görünmesidir o canın halveti

Sevinçliyim mezarım harem sokağınadır

Kirpik gibi tek yoludur Kabe’den put evine

O kimdir ki gönüllere saldırır

Yüz istek şehrini Türk dek yağmalar

İkbal minberde sırrı dillendirdi

Ham söz çıkıverdi meyhane halvetinden

(Farsçadan çeviri: H.H.)